พาหิรกะ, พาหิระ หมายถึง [หิระกะ] ว. ภายนอก. (ป.).
[หิระกะ] ว. ภายนอก. (ป.).
น. แขน. (ป., ส.).
น. การต่อสู้ด้วยแขน, การชกมวย, การปลํ้า. (ป.).
น. เครื่องประดับชนิดหนึ่ง สวมรัดต้นแขน, ทองต้นแขน ก็เรียก.
น. ความเป็นผู้ได้ยินได้ฟังมาก, ความเป็นผู้ได้ศึกษาเล่าเรียนมาก.(ป.).
ว. ภายนอก. (ป. พาหิร).
[พาละ] น. สัตว์ร้าย, ช้างร้าย, สิงโต, งู, เสือ. (ป. พาล, วาฬ;ส. วฺยาฑ, วฺยาล).